من نگاهش میکنم ، او هم نگاهم میکند
او برای دل بریدن ، من برای دل بری
عشق یعنی ، تار موهای تنت می ایستند
هرزمان که اسم او را ، روی لب می آوری
فریدون مشیری
گفتــــی به عمـــوی خود ارادتــــ داری ؟؟؟
این بار قســـم به دستــــِـ عبـــاس، بیــا ...
▶⇩◀ اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج ▶⇩◀
۰۶
شهریور
عصر یک جمعه دلگیر دلم گفت بگویم بنویسم
که چرا عشق به انسان نرسیده استچرا آب به گلدان نرسیده استچرا لحظه ی باران نرسیده استبه هر کس که در این خشکی دوران به لبش جان نرسیده استبه ایمان نرسیده است وهنوزم که هنوز استغم عشق به پایان نرسیده استبگو حافظ دل خسته ز شیراز بیایدبنویسد که هنوزم که هنوز استچرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده استچرا کلبه ی احزان به گلستان نرسیده است
۳۰
مرداد
گفت تا کی صبر باید کرد؟ گفتم چاره چیست؟!
دیدم این پاسخ، از آن پرسش سؤالی تر شده است
فاضل نظری
۲۸
مرداد
منی که مایه ننگم به حد رسوایی،
چگونه از تو بخواهم به دیدنم آیی
چو خویش یارتودیدم چه نیک فهمیدم،
عزیز فاطمه مهدی ، چقدر تنهایی !
اللهم عرفنی حجتک
۲۸
مرداد
عاقبت با یک غزل او را هوایی میکنم
بعد عاشق کردنش خود را فدایی میکنم
گفته اند او عاشق شعر است و شاعر پیشگی
با همین ترفند از او دلربایی میکنم..!
من که "شاعر " نیستم اما به عشق او چنین
در میان دوستان " شاعر نمایی" میکنم!!
قلب او سنگیست من میکوبمش با شعر ناب
کعبه ای میسازم از آن و خدایی میکنم
او طلسمم کرده با آن چشمهای میشی اش
شعر میخوانم نگاهش را گدایی میکنم
من به اعجاز "غزل" بر قلب انسان واقفم
آخرش هم با " غزل" او را، هوایی میکنم
سید امیر جان دل
۲۸
مرداد
دستِ زیر چانه ام،
ژستِ شاعرانه نیست
تکیه گاهِ دردهای زندگی ست...!
۲۶
مرداد
در سمت توام
دلم باران
دستم باران
دهانم باران
چشمم باران
روزم را بابندگے تو پاگشا می کنم
هراذانے که می وزد پنجره ها باز می شوند
یاد تو کوران می کند
هراسم تو را که صدا می زنم
ماه دردهانم هزار تکه می شود
کاش من همه بودم
با همه دهان ها تو راصدا می زدم
کفش هاے ماه را به پا کرده ام
دوباره عازم توام
تا بوے زلف یار در آبادے من است
هرلب که خنده اے کند از شادے من است
زندگے با توست
زندگے همین حالاست . . .
۱۶
مرداد